Voor u ligt de Community Lovers Guide Den Haag. Een gids van mensen, voor en over mensen die van communities houden. Van de gemeenschap, de samenleving, hun buurt, hun wijk, hun straat, kortom: de publieke zaak. (...)
Met deze prachtige voorbeelden is deze ‘guide’, deze ‘gids’, ook letterlijk een gids langs projecten, initiatieven, experimenten in het Haagsche. Een gids die vooroploopt in een trend, namelijk de trend om de samenleving ‘meer’ te laten doen en de overheid ‘minder’. Althans, dat is steeds wat we van de overheid horen. De verzorgingsstaat is te duur geworden, de samenleving vergrijst, en het geld is op. Dus trekt de overheid zich terug en moeten mensen weer zelf‘verantwoordelijkheid’ nemen. Wat overduidelijk uit deze gids blijkt is dat mensen dat al veel langer deden.
In 2008 kreeg het idee van Anita Schwab van het Vadercentrum in Laak vaste vorm. In overleg met de gemeente en met steun van verschillende fondsen was zij in staat een coöperatie op te richten. Mensen die al jaren in de bijstand zaten - het granieten bestand - kregen de mogelijkheid om een opleiding van 24 maanden te volgen en in die tijd een zelfstandige onderneming op te bouwen en lid te worden van de coöperatie. Om te kunnen gaan voor hun passie. Een soort microkrediet in coöperatief verband. De eerste deelnemers werden geselecteerd en gingen aan de slag. Het begin van Coöperatief Eigenwijzer. Voorzitter Jaap Westbroek doet verslag, over de moeilijke start en het succesvolle vervolg.
ART-S-COOL is een kunstschool in de Schilderswijk die zich ten doel stelt kinderen uit achterstandswijken, hun ouders en andere wijkbewoners in aanraking te brengen met kunst. In deze wijken is kunst voor velen nog een onbekend gebied. Kunst creëren zorgt voor binding, zelfreflectie, eigenheid, kritisch denken, visuele ontwikkeling, zelfvertrouwen, oplossend vermogen en creativiteit. ART-S-COOL ontwikkelt kunstprogramma’s en kunstactiviteiten. De programma’s zijn gericht op verlengde leertijd. Na schooltijd komen de kinderen kunst maken op school. We gaan met de groep op excursie naar een atelier of naar een tentoonstelling. Er komt een gast om te vertellen over zijn of haar werk als kunstenaar, vormgever of ontwerper en een workshop te geven, en aan het eind van de cursus houden de kinderen een expositie voor ouders en school. Ook voor moeders hebben we een kunstzinnig educatieprogramma ontwikkeld, waarin zij bijvoorbeeld zelf een prentenboek voor hun kind schrijven en illustreren..
Stel je eens voor dat Den Haag de stad zou zijn waarin mensen in hun buurt voor ontspanning en zorg weer volop een beroep op elkaar kunnen doen. Waar je mensen vlakbij hebt waarmee je leuke dingen onderneemt. Waar het niet erg is om oud te worden in je flat, omdat je weet dat er mensen in je omgeving zijn die naar je toe komen als het nodig is, mensen die geen vreemde voor je zijn, omdat je ze allang kent vanuit het netwerk waar je al jaren inzit. Leven als vroeger in het dorp. Nelleke Cornelissen en Heleen Goddijn zijn de initiatiefnemers van Rijk in je Wijk. Nelleke zat al in een netwerk bij haar in de buurt. Heleen was net naar Den Haag verhuisd en had behoefte aan meer contact in haar nieuwe omgeving. Zij waren al bevriend en hadden het plan om samen een sociaal project in Den Haag te beginnen.
Het is 2007. Twee vrienden, de ene een man van ideeën, de ander een man van de materie, een adviseur en een meubelmaker. Willem Giezeman en Nol Breebaart. Willem en Nol. We zijn beiden achter in de vijftig. We zijn allebei ons werk kwijt. Nol omdat zijn lijf niet meer wil na meer dan veertig jaar hard werken. Willem omdat hij als adviseur geen werk meer kan vinden in het begeleiden van de stadsvernieuwing. Aangeslagen bespreken we onze nieuwe situatie. Open, zoals goede vrienden doen. Het is pijnlijk om zonder werk te zijn. We vinden bij elkaar nieuw enthousiasme. We bedenken ook dat er ook en misschien wel vooral naast het betaalde werk een zinvol leven bestaat. We hebben gespaard voor ons vroegpensioen. Onze vrouwen hebben een eigen inkomen.
We willen graag onze ervaring overbrengen op jonge mensen en besluiten een stagehuis te stichten. Een huis waar studenten hun toekomstig beroep kunnen oefenen, leren plezierig samen te werken en zich voor te bereiden op de maatschappij. Het stagehuis is een woning ingeklemd tussen een moskee en een RK kerk in het hart van de Schilderswijk.
Het is begonnen met vier vriendinnen Diny, Marise, Sjanien en Helga, 50 +, die willen uitgaan, zich lekker verliezen in de muziek en anderen ontmoeten, maar zich niet meer thuis voelen zich op de plekken waar zij komen. (Te) jonge mensen, muziek die hen niet raakt, te hard, te eentonig, te uiterlijk. Als je 18 bent ga je uit vanwege de hormonen. De tijden zijn anders nu, ja, wij zien de mensen niet meer zo vaak in overgave in de muziek. Altijd een drankje of een mobiel in de hand ha ha!
Als wat je wenst niet bestaat, dan moet je het zelf doen, dat is altijd ons motto geweest: Hey, wij gaan zelf feesten organiseren! Dat doen we nu sinds 5 november 2010 trouw elke maand. De locaties en zelfs de data variëren, maar we doen het steevast één keer per maand. Met Helga, Arnoud en Raymond als DJ.
Mijn naam is Teun Scherpenzeel en ik ben het aanspreekpunt voor het Burgerinitiatief ”Buurthuis de Landen”. Ons buurthuis was gevestigd in de kantine van een voetbalvereniging op Isabellaland. Ik heb dit gebouw, dat redelijk vervallen was, leeg in gebruik gekregen van de gemeente Den Haag, om een buurthuis te beginnen. Wij moesten dit buurthuis eerst opknappen en hebben daar met plezier aan gewerkt. Na een oproep, waren we met 22 mensen die mee wilden werken in dit Buurthuis. Wij wilden zonder subsidie werken, dus moeten we onze eigen broek op houden. Graag aanvullen: Inmiddels bereiken we naar schatting 60 mensen met activiteiten zoals koffie-ochtenden, kaartavonden, een brei club, computerlessen, bingo, ouderengymnastiek, en diverse vergaderingen.
Mijnnaam is Rahma El Hamdaoui. Ik ben de oprichter van Stichting Moeder en Dochter in de Schilderswijk. De stichting is 20 maart 2007 opgericht. Hiervoor was ik twintig jaar vrijwilliger in de Schilderswijk.. Ik woon hier sinds 1978, al vijfendertig jaar. Ik ken oma’s, dochters en kleinkinderen. Mijn plek is hier in de Schilderswijk en hier wil ik ook blijven wonen. Onze stichting wil vrouwen uit hun isolement halen door hen zelfstandiger te maken. Het contact met de vrouwen in deze wijk is over de jaren gegroeid. Ik steunde eerst mensen in mijn direct omgeving: familie en vrienden. Vervolgens ook buren en daarna buren van buren. Zo is een steeds grotere gemeenschap ontstaan. Eerst was ik vrijwilliger. Toen werd ik vertrouwenspersoon. Nu hebben wij een stichting. We organiseren op vaste dagen voorlichtingsbijeenkomsten. Het onderwerp laten we afhangen van wat er speelt. Mensen vertellen mij hun zorgen en als een bepaald probleem steeds opnieuw terugkomt dan wordt dat het onderwerp voor een bijeenkomst. Het kan gaan over gezondheid, schoolkeuze, opvoeding of veiligheid.
by Marjan Looije, Simon Sparreboom en Beatrice van Tilburg
Project de Tuinen van Mariahoeve vindt haar oorsprong in de Vlindertuin van Mariahoeve die 12 jaar geleden is aangelegd op het landgoed Reigersbergen. Op deze plaats was hiervoor een hele hoge berg met tuinafval van aangrenzende volkstuinen. Wandelaars ervoeren de berg afval als storend en niet passend in het landschap. Dit tuinafval is daarom door de Gemeente afgevoerd en de vrijgekomen plaats mochten de volkstuinierders gebruiken. Marjan en Vincent Looije, twee volkstuinierders, vonden het een mooi stukje grond om een vlindertuin aan te leggen. Het eerste jaar werd een kilozak met vlinderzaad gestrooid, de opbrengst was helaas maar drie ganzenbloemen en twee korenbloemen. Alle andere zaadjes waren overwoekerd door onkruid. Inmiddels werken er nog vier vrijwilligers mee aan het onderhoud in de vlindertuin, Roland van Leeuwen, Irene Wissen. Audrey van Kloor en Sietske Kerver. Wij onderhouden met veel plezier de vlindertuin Reigersbergen omdat het een heerlijke plek is om te zijn.
Achter elk idee staat ontmoeting. Ontmoeting van de personen die zin, moed en gevoel van kracht hebben om eigen droom te verwezenlijken. Zo was het ook met teatrZIM. Twee jaar geleden besloten drie Poolse dames, voor wie het Poolse culturele erfgoed een bijzonder belang heeft, een amateur theatergroep op te richten. Dit idee was nieuw in de geschiedenis van de Poolse emigratie in Nederland.
Die vrouwen waren: Marta Bujnowicz-Widerska – filmexpert en bewonderaar van theaterkunst, Syliwa Zuza Kamińska –pedagoog en als persoon betrokken bij vele initiatieven voor kinderen, Izabela Kotik-Łukasz – theaterenthousiasteling, persoon met een groot gevoel voor het werken met kinderen. De Laatste twee dames waren voorzitters van een bekend initiatief voor Poolse moeders in Nederland – 'Vrolijke Moeders Club'. Dat waren de doelen. De droom was: theater voor Poolse kinderen hier te maken!